Een heel bijzonder moment voor Maarten Lafeber en zoon Guus in KLM Open
In 2003 won Maarten Lafeber het KLM Open. Het hoogtepunt in zijn lange golfcarrière. Dit jaar draagt hij als caddie in hetzelfde toernooi de golftas van zijn debuterende zoon Guus. “Heel bijzonder, omdat het KLM Open zo’n grote rol in ons leven heeft gespeeld.”
Even terug naar 2019. De 11-jarige Guus Lafeber ‘verrast’ op hole 13 van The International zijn vader met zijn deelname aan Beat The Pro. Hij neemt het dus tegen hem en twee andere tourspelers op.
Het is een emotioneel moment voor de winnaar van 2003 en een spannende belevenis voor de tiener. “Ik weet nog dat ik best zenuwachtig was, toen ik boven de bal stond”, zegt de inmiddels 17-jarige Guus.
Enthousiasme
Dat verhaal krijgt nu een vervolg. Guus Lafeber is een talentvolle amateur en ontving van sportief toernooidirecteur Daan Slooter een wildcard. “Toen we het telefoontje kregen – Guus speelde op dat moment een toernooi in Schotland – was dat een bijzonder moment”, vertelt Maarten Lafeber. “Ik heb natuurlijk zelf altijd het KLM Open gespeeld en golf heeft zo lang in het middelpunt van ons gezin gestaan. Mijn vrouw Kim en ik hebben drie jongens. Guus is de enige fanatieke golfer, de andere twee zijn hockeyers. Hij is gek van het spelletje en ik zie hoe hard hij ervoor werkt. Ik ben de laatste jaren veel met hem opgetrokken, maar ik ben zeker niet zijn enige coach. Je wil als vader dat enthousiasme ondersteunen, maar we zijn natuurlijk nooit bezig geweest met de vraag wanneer hij het KLM Open zou kunnen spelen. Dat hij nu mag meedoen, voelt best nog een beetje onwerkelijk.”
Droom
Toen Guus het bericht kreeg, vroeg hij zijn vader om zijn caddie te zijn. “Ik vind het wel fijn om iemand in de buurt te hebben die veel ervaring heeft. Nou, die heeft mijn vader wel.”
Maarten: “Ik had het prima gevonden als hij voor iemand anders had gekozen. Maar hij zei gelijk: ik heb een blind vertrouwen in je.”
Wellicht dat hij er als 11-jarige jongetje stilletjes van droomde om het echte KLM Open te spelen? “Dat zou best kunnen”, zegt Guus. “Onbewust dan. Ik ben er zeker niet mee bezig geweest. Voor mij is golf een soort proces. Ik leef in dat proces van dag tot dag. Natuurlijk heb je een doel om er goed in te worden, maar daar je moet niet te veel mee bezig zijn. Dat ik nu hier nu deze week mag spelen., komt voor mij ook heel snel.”
Genieten
Ga ervan genieten, zei vader Maarten al tegen zijn zoon. “Dat ga ik zeker proberen. Ik weet zeker dat mijn vader dat ook wel in de baan een paar keer tegen mij zal zeggen. En dan zien wel het wel.”
Maarten: ‘Hij kent de baan hier, heeft vorige week in Schotland goed gespeeld. Hij slaat de bal goed. Van mij mag hij best ook een target zetten en dan kijken of we het weekend halen. Het is het laatste half jaar best snel gegaan met hem. Hij is verder dan ik was op 17-jarige leeftijd. Ja, ik zie veel dingen van mezelf als golfer in hem terug als golfer. Zijn swing lijkt heel erg op die van mij. Hij is een ontzettend goede putter en heeft een goed short game. Daar is hij al veel verder in dat ik op mijn zeventiende was.
Denk dat zoiets ook met DNA te maken heeft. Hij is als baby veel met ons meegereisd naar toernooien. Als peuter sloeg hij balletjes, wanneer ik stond te trainen. Daar heeft hij toch wat van opgepikt.”
Morgen gaan ze als vader en zoon om 14.30 uur de baan in. Zeker niet voor het eerst. Eind vorig jaar speelden ze al eens samen in hetzelfde toernooi en Maarten droeg al eerder de tas van Guus. Maar vooral dé plek, hét toernooi én de historie, maken deze keer zo uniek. Maarten: “Voor onze familie, ook voor mijn ouders, is dit een bijzonder moment. Daar moeten we echt van genieten.”
