Superintendent Niall Richardson voelt zich bevoorrecht op Bernardus
Bernardus moet zijn eerste lustrum nog vieren, maar toch is de golfbaan in Cromvoirt al diepgeworteld in het landschap van de beste golfcourses in Europa. En dat mag best opmerkelijk worden genoemd.
We hoeven niet verder terug dan 2018 voor de opening van de prachtige baan naar ontwerp van Kyle Phillips. Nadat ondernemer Robert van der Wallen een paar jaar eerder de grond in Cromvoirt had gekocht, kon echt een begin worden gemaakt met de verwezenlijking van een droombestemming: Bernardus Golf.
Duurzaamheid
Golf Course Superintendent Niall Richardson heeft Bernardus letterlijk en figuurlijk zien groeien. Belangrijk in de aanleg was oog voor duurzaamheid: Bernardus moest een golfbaan worden die als een verlengstuk van de natuur tot zijn recht zou moeten komen.
“Dat was vanaf het allereerste begin het idee en wat Robert enorm aansprak: duurzaamheid en zoveel mogelijk groen’, zegt Richardson. “Dat is ook echt onderdeel van het concept. We hebben veel gebruikt gemaakt van lokale materialen en zijn op deze plek, met een zanderige bodem, op zoek gegaan naar natuurlijk hulpbronnen. Dat bepaalde ook het niveau van deze golfbaan en de keuze voor het soort gras: dat kon eigenlijk in onze ogen alleen maar roodzwenkgras zijn.”
Dat gras is redelijk onderhoudsvriendelijk. De fairways worden slechts één keer per week gemaaid. Voor het onderhoud maakt het team van Niall met ongeveer vijftien greenkeepers, een onderhoudsmonteur en nog wat ondersteunend personeel zoveel mogelijk gebruik van machines die werken op duurzame energie.
Slimme data
Het gebruik van chemicaliën is niet aan de orde en de waterhuishouding is zo ingericht, dat het gebruik van water tot een minimum wordt beperkt.
Werkelijk over alles wat te maken heeft met het onderhoud van de baan en de baan tiptop houden, is lang nagedacht en zijn extra investeringen gedaan.
Richardson: “We nemen veel beslissingen met behulp van data: slimme beslissingen op basis van slimme data. We nemen regelmatig bodemmonsters, kijken naar wat er zich in de grond afspeelt en passen daar ons schema op aan. Zo kunnen we goed bepalen welke greens we willen hebben, welke fairways en ook de tee-boxen. We kunnen precies zien welke delen van de baan wat water nodig hebben en welke niet. Dus in plaats van alleen maar water over de golfbaan te sproeien, richten we ons op gebieden. Soms zelfs handmatig omdat er niet veel water nodig is.”
Visitekaartje
Het onderhoud van banen is de laatste jaren aan steeds meer strenger regels gebonden. Iets dat Richardson heel goed begrijpt. Hij ziet het zelf ook als een uitdaging om juist met de hulp van moeder natuur de baan elke dag zo mooi mogelijk te laten zien. En al helemaal tijdens het Dutch Open, toch een soort visitekaartje.
“Bruin is het nieuwe groen, ja. De golfer weet inmiddels wel dat de kleuren op de baan veranderen. Ik werk nu meer dan dertig jaar in dit vak en ik heb het allemaal zien veranderen. Wij lopen hier zelfs misschien wel wat op de regels vooruit, maar ik moet ook eerlijk zeggen dat wij als vrij jonge baan direct de mogelijkheid hadden om het anders te doen. Ik kan me voorstellen dat op oude banen, waar eerst alles geoorloofd was en waar ze nu moeten omschakelen, het best lastig is. Ik dacht tien jaar geleden zelf ook dat het onmogelijk was om zonder kunstgrepen een golfbaan goed te houden, maar heb mezelf wel altijd gezien als een beschermer van het land. Bescherm het, vervuil het niet en laat het achter in een betere staat dan anderen dat in het verleden hebben gedaan. Ook wij zullen nooit een perfecte baan hebben, maar ik geloof wel dat we meer in de buurt van perfectie komen dan andere banen.”
Zonsopkomst
De golfer moet spelen in een meer natuurlijke omgeving nog meer gaan waarderen, vindt ook Richardson, die zo’n vijftien jaar geleden vanuit Groot-Brittannië naar Nederland kwam en ook de aanleg van The Dutch van dichtbij meemaakte.
“Je wordt een beetje misleid door wat je op televisie ziet. Er worden zelfs filters op camera’s geplaatst om het allemaal nog een beetje groener te laten lijken, maar dat is niet de realiteit. Ook hier hebben we geen onbeperkt budget. Deze golfbaan moet zichzelf bedruipen. Maar die uitdaging maakt het juist ook weer heel leuk.”
Daarom gaat hij elke dag met plezier naar zijn werk. Een dag die meestal rond 6.15 uur begint met een bakje koffie met collega’s in de kantine. “Om daarna buiten de zon te zien opkomen en dan op de baan de schaduwen en de contouren te zien. Beter kun je de dag niet beginnen.”
Lange werkdagen
In de aanloop naar het Dutch Open worden die werkdagen ook wat langer, maar dat nemen Richardson en zijn team graag op de koop toe.
Vanaf twee maanden voor het toernooi steken we al zo’n tien uur extra per week in het werk op de baan. Dus in totaal 150 uur extra voor het Dutch Open. Voor ons is een van de belangrijkste dagen de zondag van het toernooi. Na de laatste putt beginnen wij weer met repareren van de schade, want met zoveel toeschouwers in de baan en de opgebouwde tribunes gaat er natuurlijk weleens wat kapot. Maar we willen de baan dan weer zo snel mogelijk perfect maken voor onze golfers. Nou, bijna perfect dan.”
